อยากฆ่าตัวตาย แต่ไม่กล้า คิดฆ่าตัวตายหลายครั้ง เช่นแขนคอ เคยเตรียมตัวมา หลายครั้งแต่ก็ยังทำไม่ได้
เป็นเรื่องในครอบครัว ไม่ค่อยลงรอยกับพ่อ ทะเลาะกันทุกวันถึงขั้นเกือบ เกือบจะต่อยตีกัน แต่ก็มีแม่คอยห้าม มักถูกพ่อว่าด่า เวลาพ่อเมาเหล้ามา มักด่าแบบไม่มีเหตุผล เอาเราไปเทียบกับคนอื่น บ้างก็หาเรื่องแบบไม่มีเหตุผล จนเราทนไม่ได้ ก็เถียงกลับ เมื่อพ่อเถียงกลับไม่ได้ เมื่อสิ่งที่เราพูดถูก ก็มักเอาเรื่องอื่นๆมาพูด บ้างก็เรื่องในอดีต บ้างก็เรื่องเดือนก่อน บ้างก็เรื่อง เมื่อวานวนไปวนมา ซ้ำแล้วซ้ำเล่า จนน่ารำคาญน่าโมโห ก็เกิดทะเลาะกันอีก จนทนไม่ไหวคิดฆ่าตัวตาย คิดว่าถ้าไม่มีเราอยู่คงจะดี พ่อจะได้ไม่มีใครคอยด่า ค่อยบ่น คอยเถียง แม่ก็ไม่ต้องมาคอยห้ามเวลาทะเลาะกัน ถ้าเราไม่อยู่ซักคนจะเป็นไงนะ มันอาจจะดีก็ได้ มันอาจจะดีกว่านี้ ไม่ก็เลวร้ายลง(ความคิดตอนนี้ เหมือนกับว่าถ้าเราตายไป มันคงน่าสนุก ถ้าคิดว่าเราตายไปแล้วพ่อจะเป็นยังไงต่อ)ตอนพ่อเมา แล้วทะเลาะกับเรา เคยถูกว่ามาว่าไม่น่าเกิดเป็นลูกกูเลย ที่ถูกว่ามาแบบนี้เพราะเราเถียงกลับ ว่าพูดแต่เรื่องซ้ำซาก พูดแตเรื่องเดิม หาเรื่องไปเรื่อย แถมยังหาเรื่องแม้กระทั่งคนข้างบ้าน นอกบ้าน บางทีก็พูดซะดัง ทำเอารำคาญมาก กลัวคนข้างบ้านเขาจะรำคาญหนวกหู เราก็บอกไปให้เบาบ้าง ก็เสียงดังขึ้นไปอีก และด่าเรากลีบว่าไม่ต้องมาสอน เป็นลูกกู ไม่ต้องมาสอนเป็นลูกอกตัญญู ไม่น่าเกิดมาเป็นลูกกูเลย แถมยังบางครั้งออก ไปหาเรื่องนอกบ้านอีก คือเราแค่ห่วงกลัวจะเดือดร้อน ถ้าคนแถวบ้านรำคาญขึ้นมา ทนไม่ไหวขึ้นมาจะเป็นไง พ่อผมจะเป็นแบบนี้ ตอนที่เมาครับ แต่ไม่ใช่ว่าเมาบางครั้งนะครับ ทุกวัน ทุกเย็น ต้องฟังเรื่องที่มันซ้ำซาก ถูกด่าหาเรื่อง บอกให้ไปตาย ทบจะทนไม่ไหวทุกวัน ตอนเช้าก็ดี พอตอนเย็นแทบจะไม่อยากให้ถึงตอนเย็น เคยคิดฆ่าตัวตาย หลายยยต่อหลายครั้งเลย
ถึงขั้นเขียนจดหมายลาตาย ไม่ก็แขวนเชือกจะผูกคอ
แต่ผมอ่อนแอเกินไป คิดว่าถ้าฆ่าตัวแล้วแม่ละ จะเป็นยังไงต่อ จะเศร้ารึเปล่า จะร้องให้มั้ย จะเป็นอะไรไปรึเปล่า แถมยังคนที่ไม่น่าห่วงมันก็ดันห่วง แล้วพอละถ้าเราฆ่าตัวตาย พ่อจะเป็นไงต่อ จะเกิดอะไรขึ้นถ้าเราฆ่าตัวตาย จะคิดว่าเป็นความผิดตัวเองมั้ย จะฆ่าตัวเองตายรึเปล่า(ตอนนั้นผมคิดว่าถ้าพ่อ ผมทำแบบนั้นคงดี ซะใจโคตรแต่ผมเกิดร้องให้ขึ้นมา ว่าไม่เอาไม่อยากตาย ไม่อยากให้ใครเสียใจ ไม่อยากให้ใครร้องให้ ไม่อยากเห็นแม่เจ็บปวดทรมาน ไม่อยากให้พอเศร้าเสียใจ คิดว่าเป็นความผิดของตัวเอง พ่อคิดแบบนั้น เรื่องในหัวตอนอยู่กับพ่อ และแม่ ตอนมีความสุข ตอนที่อยู่กัน 3 คนพ่อแม่ลูกก็ผุด ขึ้นมาทุกครั้งที่คิดฆ่าตัวตาย ทุกครั้ง ทุกครั้ง ทุกครั้ง ไม่ว่ากี่ครั้งต่อกี่ครั้ง ก็ทำไม่ได้ ฆ่าตัวตายไม่ได้ จะได้ไม่ได้ ยังตายไม่ได้ ตาย ตาย ตาย ยังตายไม่ได้ ไม่ได้ ไม่ได้ พอคิดได้แบบนี้ความคิดทั้งหมดก็หยุด แล้วจำอะไรไม่ได้อีกเลย พอตื่นเช้ามาสิ่งเดียวที่เห็นคือ พ่อเรียกให้ตื่น ไปกินข้าวทำงาน ก็คิดว่าถ้าเราตายไป คงไม่ได้เห็นภาพแบบนี้อีก ที่พ่อแม่ และเรามาทานข้าวตอนเช้าด้วยกันแบบนี้
พอตอนเช้าเราเล่าให้พ่อฟังว่าเมื่อคืนพ่อทำอะไร ไปบ้างก็บอกว่าจำอะไรไม่ได้ ไม่ได้ทำ ซึ่งมันก็เป็นแบบนี้ทุกวัน พอตอนเย็นเมื่อไรก็วนเข้าลูปเดิม คิดว่าผมคงทนได้อีกไม่นานแล้วล่ะ แต่ก็ค่อยคิดว่าไม่นานมันก็ผ่านพ้นไปไม่นาน พอคิดแบบนั้น ก็เริ่มคิดได้ว่าไม่อยากตาย ไม่ควรคิดฆ่าตัวตาย ทำแบบนั้นไปคงไม่มีใครมีความสุขหรอก โดยเฉพาะ พ่อแม่ แต่ถ้าผมทนเรื่องที่จะเกิดทุกเย็น ทุกเย็นได้ ละนะ และก็ตอนที่ไม่มีแม่อยู่
แคนี้แหละครับ อยากฆ่าตัวตาย แต่ไม่กล้า หรือกลัว แต่ก็คิดฆ่าตัวตาย คงทนอีกไม่นานแล้วละ หนักขค้นทุกวัน
อยากฆ่าตัวตาย แต่ทำไม่สำเร็จทุครั้ง
เป็นเรื่องในครอบครัว ไม่ค่อยลงรอยกับพ่อ ทะเลาะกันทุกวันถึงขั้นเกือบ เกือบจะต่อยตีกัน แต่ก็มีแม่คอยห้าม มักถูกพ่อว่าด่า เวลาพ่อเมาเหล้ามา มักด่าแบบไม่มีเหตุผล เอาเราไปเทียบกับคนอื่น บ้างก็หาเรื่องแบบไม่มีเหตุผล จนเราทนไม่ได้ ก็เถียงกลับ เมื่อพ่อเถียงกลับไม่ได้ เมื่อสิ่งที่เราพูดถูก ก็มักเอาเรื่องอื่นๆมาพูด บ้างก็เรื่องในอดีต บ้างก็เรื่องเดือนก่อน บ้างก็เรื่อง เมื่อวานวนไปวนมา ซ้ำแล้วซ้ำเล่า จนน่ารำคาญน่าโมโห ก็เกิดทะเลาะกันอีก จนทนไม่ไหวคิดฆ่าตัวตาย คิดว่าถ้าไม่มีเราอยู่คงจะดี พ่อจะได้ไม่มีใครคอยด่า ค่อยบ่น คอยเถียง แม่ก็ไม่ต้องมาคอยห้ามเวลาทะเลาะกัน ถ้าเราไม่อยู่ซักคนจะเป็นไงนะ มันอาจจะดีก็ได้ มันอาจจะดีกว่านี้ ไม่ก็เลวร้ายลง(ความคิดตอนนี้ เหมือนกับว่าถ้าเราตายไป มันคงน่าสนุก ถ้าคิดว่าเราตายไปแล้วพ่อจะเป็นยังไงต่อ)ตอนพ่อเมา แล้วทะเลาะกับเรา เคยถูกว่ามาว่าไม่น่าเกิดเป็นลูกกูเลย ที่ถูกว่ามาแบบนี้เพราะเราเถียงกลับ ว่าพูดแต่เรื่องซ้ำซาก พูดแตเรื่องเดิม หาเรื่องไปเรื่อย แถมยังหาเรื่องแม้กระทั่งคนข้างบ้าน นอกบ้าน บางทีก็พูดซะดัง ทำเอารำคาญมาก กลัวคนข้างบ้านเขาจะรำคาญหนวกหู เราก็บอกไปให้เบาบ้าง ก็เสียงดังขึ้นไปอีก และด่าเรากลีบว่าไม่ต้องมาสอน เป็นลูกกู ไม่ต้องมาสอนเป็นลูกอกตัญญู ไม่น่าเกิดมาเป็นลูกกูเลย แถมยังบางครั้งออก ไปหาเรื่องนอกบ้านอีก คือเราแค่ห่วงกลัวจะเดือดร้อน ถ้าคนแถวบ้านรำคาญขึ้นมา ทนไม่ไหวขึ้นมาจะเป็นไง พ่อผมจะเป็นแบบนี้ ตอนที่เมาครับ แต่ไม่ใช่ว่าเมาบางครั้งนะครับ ทุกวัน ทุกเย็น ต้องฟังเรื่องที่มันซ้ำซาก ถูกด่าหาเรื่อง บอกให้ไปตาย ทบจะทนไม่ไหวทุกวัน ตอนเช้าก็ดี พอตอนเย็นแทบจะไม่อยากให้ถึงตอนเย็น เคยคิดฆ่าตัวตาย หลายยยต่อหลายครั้งเลย
ถึงขั้นเขียนจดหมายลาตาย ไม่ก็แขวนเชือกจะผูกคอ
แต่ผมอ่อนแอเกินไป คิดว่าถ้าฆ่าตัวแล้วแม่ละ จะเป็นยังไงต่อ จะเศร้ารึเปล่า จะร้องให้มั้ย จะเป็นอะไรไปรึเปล่า แถมยังคนที่ไม่น่าห่วงมันก็ดันห่วง แล้วพอละถ้าเราฆ่าตัวตาย พ่อจะเป็นไงต่อ จะเกิดอะไรขึ้นถ้าเราฆ่าตัวตาย จะคิดว่าเป็นความผิดตัวเองมั้ย จะฆ่าตัวเองตายรึเปล่า(ตอนนั้นผมคิดว่าถ้าพ่อ ผมทำแบบนั้นคงดี ซะใจโคตรแต่ผมเกิดร้องให้ขึ้นมา ว่าไม่เอาไม่อยากตาย ไม่อยากให้ใครเสียใจ ไม่อยากให้ใครร้องให้ ไม่อยากเห็นแม่เจ็บปวดทรมาน ไม่อยากให้พอเศร้าเสียใจ คิดว่าเป็นความผิดของตัวเอง พ่อคิดแบบนั้น เรื่องในหัวตอนอยู่กับพ่อ และแม่ ตอนมีความสุข ตอนที่อยู่กัน 3 คนพ่อแม่ลูกก็ผุด ขึ้นมาทุกครั้งที่คิดฆ่าตัวตาย ทุกครั้ง ทุกครั้ง ทุกครั้ง ไม่ว่ากี่ครั้งต่อกี่ครั้ง ก็ทำไม่ได้ ฆ่าตัวตายไม่ได้ จะได้ไม่ได้ ยังตายไม่ได้ ตาย ตาย ตาย ยังตายไม่ได้ ไม่ได้ ไม่ได้ พอคิดได้แบบนี้ความคิดทั้งหมดก็หยุด แล้วจำอะไรไม่ได้อีกเลย พอตื่นเช้ามาสิ่งเดียวที่เห็นคือ พ่อเรียกให้ตื่น ไปกินข้าวทำงาน ก็คิดว่าถ้าเราตายไป คงไม่ได้เห็นภาพแบบนี้อีก ที่พ่อแม่ และเรามาทานข้าวตอนเช้าด้วยกันแบบนี้
พอตอนเช้าเราเล่าให้พ่อฟังว่าเมื่อคืนพ่อทำอะไร ไปบ้างก็บอกว่าจำอะไรไม่ได้ ไม่ได้ทำ ซึ่งมันก็เป็นแบบนี้ทุกวัน พอตอนเย็นเมื่อไรก็วนเข้าลูปเดิม คิดว่าผมคงทนได้อีกไม่นานแล้วล่ะ แต่ก็ค่อยคิดว่าไม่นานมันก็ผ่านพ้นไปไม่นาน พอคิดแบบนั้น ก็เริ่มคิดได้ว่าไม่อยากตาย ไม่ควรคิดฆ่าตัวตาย ทำแบบนั้นไปคงไม่มีใครมีความสุขหรอก โดยเฉพาะ พ่อแม่ แต่ถ้าผมทนเรื่องที่จะเกิดทุกเย็น ทุกเย็นได้ ละนะ และก็ตอนที่ไม่มีแม่อยู่
แคนี้แหละครับ อยากฆ่าตัวตาย แต่ไม่กล้า หรือกลัว แต่ก็คิดฆ่าตัวตาย คงทนอีกไม่นานแล้วละ หนักขค้นทุกวัน